Sala de lo Penal del Tribunal Supremo vén condenar a 4 anos e medio de cárcere ao falso médico ferrolán «Coté» a a outro socio por estafar a unha vintena de pacientes en Vinaròs (Castelló). Según a sentenza, os homes, sen a titulación requirida para exercer como médicos, enganaron a unha vintena de pacientes nun centro en Vinaròs, onde se presentaban como médicos, examinaban aos enfermos, diagnosticaban enfermidades de todo tipo e prescribían tratamentos diversos, incluído nalgún caso tratamentos con células nai, transplantes e cirurxías non menores.
No caso de José Manuel López Pérez, «Coté», a sentencia explica que contaba con títulos estranxeiros relacionados con ciencias da saúde, pero carecían de titulación expedida ou recoñecida en España para exercer a medicina. Ademais, o Supremo destaca que o que fixeron cos pacientes eran actos propios da profesión de médico, que excedían de calquera ámbito que poida outorgárselle a calquera especifidad da denominada ‘medicina alternativa’.
O alto tribunal aumenta as súas condenas, en relación ás impostas pola Audiencia de Castelló, desde os 3 anos aos 4 anos e medio de cárcere, en relación ao acusado Frederic Gisbert, e desde os 2 anos e 9 meses aos 4 anos e medio, a José Manuel López Pérez, ao estimar a agravante no delito de estafa de recaer o engano nun ben de primeira necesidade como é a saúde.
Tamén eleva a condena polo mesmo motivo a María Josefa Álvarez Aragón, esposa do primeiro e que realizaba funcións de recepcionista no centro, e que como cómplice de intrusismo e estafa é condenada a 2 anos e 1 mes de prisión.
O alto tribunal estimou o recurso da Fiscalía e parcialmente o da acusación particular en nome de cinco dos prexudicados, ao acoller a concorrencia da agravante de afectar os feitos a ben de primeira necesidade. Pola súa banda, desestima integramente os recursos dos tres acusados.
O Supremo recoñece indemnizacións por un total de 137.000 euros para 22 prexudicados, dos cales 110.000 (5.000 por cada un dos afectados) corresponden a dano moral, e o resto a diñeiro satisfeito polos tratamentos, que na maioría dos casos foron absolutamente ineficaces. Deberán abonar as cantidades solidariamente Frederic Gisbert e a súa muller, propietarios do local onde se montou a clínica, e en nove dos casos deberá pagar tamén de forma solidaria o outro acusado.
Válida a cámara oculta dun programa de televisión
O alto tribunal valida a incorporación á causa e a admisión como proba do DVD que contén copia do programa de televisión “Diario de” de Telecinco referido ás actividades da citada clínica, que uno dos acusados sostiña que supuxo unha vulneración dos dereitos á intimidade e á súa propia imaxe por tratarse dunha reportaxe realizada con cámara oculta.
O Supremo lembra que a xurisprudencia tanto súa como do Tribunal Constitucional non indica que, sempre e en todo caso, unha reportaxe con cámara ocultar sexa ilícito, e neste caso entende que non o é porque a Audiencia de Castelló ponderou os principios de proporcionalidade, necesidade e racionalidade respecto diso, polo que foi acertado «non excluír o DVD resultante da gravación con cámara oculta por parte de xornalistas que quixeron comprobar o que pacientes doutra localidade narraban de diagnósticos e tratamentos dispensados por estes inculpados; por tanto materia de interese público en canto proxectábase sobre a saúde; e iso sen que mediase presión, conivencia, direccionamiento nin consello de organismos públicos de investigación, onde os gravados mostráronse con naturalidade coma se de calquera paciente tratásese».
