Despois de superar a profunda crise económica mundial que derivou nunha Gran Recesión a partir do 2008, e da que saímos moi danados, con grandes desigualdades sociais, con moita xente que perdeu o emprego, ou co peche de moitas empresas, ninguén podía esperar que en breve espazo de tempo un virus ía paralizar a Economía Mundial, ademais de xerar 4,5 millóns de mortos COVID, e sumirnos a toda a poboación mundial nun tempo de medos e incerteza ante unha situación totalmente descoñecida.
Menos mal que empezamos a ver o final do túnel logo de dous anos moi duros, aínda que quedan moitos países que van con moito atraso na vacinación da poboación, refírome aos países menos desenvolvidos, e que necesitan un esforzo de solidariedade dos países ricos para poder estender a vacinación a toda a súa poboación. Se algo estamos a sacar en limpo desta crise é que somos moi interdependentes a nivel mundial e os riscos propáganse de forma moi rápida, sen importar países ou fronteiras.
Se queremos saír desta situación, non se pode deixar a ninguén atrás.
A pandemia ademais de sementar o caos e levar por diante tantas persoas falecidas e millóns de infectados, trouxo consigo un incremento das desigualdades sociais, e un aumento das persoas que padecen extrema pobreza, derivado do parón da actividade económica e social.
Pero, doutra banda, está a ter outras repercusións importantes como a revalorización da ciencia e o coñecemento, ao poder observar como nun tempo récord, a cooperación científica internacional do sector público e privado, conseguían varias vacinas moi eficaces contra o virus. Ademais, aumentou a percepción da importancia do sector público como actor principal da economía, e a necesidade de aumentar o investimento en sectores craves como a sanidade, a educación e a investigación.
Neste contexto pospandemia cobra unha maior importancia darlle un forte pulo aos Obxectivos de Desenvolvemento Sostible ( ODS) ou Axenda 2030, que baixo o amparo da ONU asinaron preto de douscentos países, coa finalidade de que no período 2015-30 puidésense alcanzar os 17 obxectivos globais fixados e as 169 metas en que se desenvolven.
O obxectivo máis urxente consiste na erradicación da fame crónica e a extrema pobreza que segundo o Banco Mundial pode estar a afectar xa a 850 millóns de persoas no planeta, dos cales 150 millóns engadíronse recentemente por efectos da pandemia.
Para lograr os ODS é preciso que se produzan grandes transformacións en ámbitos como a educación, os servizos de saúde e benestar, o combate contra o cambio climático potenciando o uso das enerxías renovables e a descarbonización, a sustentabilidade e seguridade nas cidades, a revolución dixital, ou o uso sostible da auga, terra, e océanos.
España conseguiu vacinar á gran maioría da poboación cunha eficacia recoñecida internacionalmente, pero que obrigou a efectuar gastos extraordinarios en saúde e no apoio a persoas e aos sectores económicos máis golpeados pola pandemia. Enfrontámonos a curto prazo cunha situación económica, que está recuperando os niveis de emprego e de crecemento económico previos á crise, máis lastrada pola forte subida dos prezos enerxéticos ou con problemas no abastecemento dalgunhas materias primas e compoñentes necesarios para impulsar a produción das empresas.
Pero non cabe dúbida de que a chegada dos fondos europeos que a UE pon ao dispor dos países comunitarios para paliar os efectos do COVID e o seu uso eficiente a favor do desenvolvemento económico ten que ser a lanzadeira para saír desta situación, corrixir as desigualdades sociais, non deixando a ninguén atrás, e ir concretando no noso país os obxectivos da Axenda 2030.
Esa é a esperanza que nos queda para tratar de superar esta etapa de incerteza na que nos movemos.
