Máis alá da paixón

A teoría do triángulo do amor do psicólogo Robert Sternberg formula que existen 3 compoñentes principais nunha relación amorosa.

Segundo Sternberg, nunha relación duradeira estes 3 compoñentes deberían estar equilibrados. Pero que sucede cando un dos ingredientes, o da paixón, deixa de estar presente, ou a lo menos deixa de ser tan protagonista?

Diferentes estudos afirman que a paixón, ou tamén coñecida coma namoramento, ten unha duración aproximada de 2 anos, tempo durante o cal o noso corpo está sometido a un bombardeo brutal de sustancias;  estróxenos, testosterona, adrenalina, dopamina, etc. Realmente, podería dicirse que durante ese tempo o namoramento funciona como unha adicción. Por iso chega un momento no que a excitación debe diminuír para que o corpo volva a o seu estado natural. A paixón entra entón en estado de reserva.

Sen embargo, o noso corpo xera outra serie de sustancias, hormonas como a oxitocina, que axudan a que a paixón desmedida do comezo dunha relación torne en amor incondicional, entrando en xogo o respecto e os coidados, que son precisos para conservar a intimidade e o compromiso da relación.

Polo que alimentemos cada día a confianza coa nosa parella; consensuemos normas e proxectos de vida; expresemos as emocións de maneira recíproca; e confeccionemos espazos propios e espazos compartidos. Así, a paixón seguirá estando presente, quizás con menor intensidade que nos momentos iniciais, pero con maior estabilidade. Poñamos o nos gran de area e axudémoslle día a día á química!

Salir de la versión móvil